حرف‌هایی هست مثل کژدم
که حاصل ناگفتن‌شان
در دل ماندن‌شان ...
چه بگویم؟
می‌دانی.
و اگر ...
و اگر روزی ...
و اگر روزی در زندان دلی باز شود؟
...
بهای رابطه شاید
قطره‌های زهری‌ست که زندان‌بانان لال
هرروز
در استکان چای
یا فنجان قهوه صبحانه خود می‌ریزند.
بی‌هراس از مرگ
بینیاز مرهم.
گوئیا رابطه
حاصل نیکی‌ست
بهبار آمده از ضرب دو منفی در هم.
